Hej.
Zebrałam się w sobie i stwierdziłam, że czas najwyższy poodpowiadać na pytania. 😉
No to lecimy, od początku.
# Julitka:
Czy możesz powiedzieć o sobie bez wahania i bez grania, że jesteś teraz szczęśliwa?
Zdecydowanie tak. Wiadomo, że bywa różnie, jak to w życiu, ale w ogólnym rozrachunku jestem naprawdę szczęśliwa. 🙂
# Wiolinistka:
Co Cię najbardziej uszczęśliwia? Co lubisz oprócz śpiewania, pisania i czytania książek? Jakie marzenie CI się ostatnio spełniło?
To ja pozwolę sobie to pytanie rozdzielić na trzy części.
## Co Cię najbardziej uszczęśliwia?
Spotkania z przyjaciółmi. W ogóle spotkania z ludźmi. Nic nie daje mi tak wielkiej radości jak właśnie spotkania z ludźmi.
Poza tym cieszę się z bardzo małych rzeczy, moja ekspresja jest niekiedy tak wielka, że aż samą mnie czasami zaskakuje. 😉
## Co lubisz oprócz śpiewania, pisania i czytania książek?
Pomagać innym. Nie potrafię obok osoby potrzebującej przejść obojętnie. Ogólnie jestem nadwrażliwcem, także pewne rzeczy do mnie bardzo trafiają, a co za tym idzie, jeśli komuś mogę pomóc, to cieszę się, gdy mogę to zrobić i kiedy moja pomoc przynosi efekt, a przykro mi, gdy odnoszę efekt odwrotny od zamierzonego.
Poza tym lubię bawić się w różne montaże. Jakieś sklejanie w goldwave czy coś, Reapera do dziś nie ogarnęłam, mnie serio odpręża.
## Jakie marzenie CI się ostatnio spełniło?
Kupiłam sobie słuchawki binauralne. Zawsze chciałam takie mieć, a że się ostatnio nadarzyła okazja, bo zostały mi one polecone przez Marcysię, no to skorzystałam i kupiłam. 😉
# Marcysia:
Jaki jest Twój ulubiony zespół muzyczny?
Zadajesz mi trudne pytanie. Bo wszyscy, którzy mnie znają dłużej niż dwa dni, wiedzą, że moją największą miłością jest Enya.
Jeśli natomiast idzie o zespół, to zostanę przy Within Temptation i Kwiecie Jabłoni.
# Alissa:
Jakie było pierwsze napisane przez ciebie opowiadanie? Może być pierwsze w ogóle albo pierwsze, które uznałaś za dobre.
Pierwsze opowiadanie przeze mnie napisane, takie pierwsze, pierwsze, które strasznie się mojej polonistce na tamten czas podobało, miało tytuł „Przerażająca opowieść”. Ale nie pamiętam fabuły, więc nie będę jej streszczać.
A pierwsze, które uznałam za dobre? Hm. Chyba najlepiej wychodziły mi te, które były oparte na prawdziwych wydarzeniach. No i Nasygnałowe. Serio, to mi się super pisało, bo włożyłam w nie całe serce i szkoda, że wena mnie opuściła, by kontynuować.
# Krzycha:
Jaki jest obecnie Twój stosunek do wiary?
Sczerze mówiąc nie wiem. Przez to wszystko, co się dzieje, serio nie wiem. Z jednej strony mam taką dziwną pustkę w głowie. W sensie chciałabym w coś wierzyć, bo jest mi zwyczajnie łatwiej, gdy w coś wierzę, ale jeszcze nie znalazłam swojej życiowej drogi, więc jest to kwestia otwarta.
X lat temu naprawdę gorąco wierzyłam, co może potwierdzać choćby książka "Cud".
Dziś natomiast, na obecny moment, jestem zwyczajnie zobojętniała i myślę, że dopóki nie uda mi się znaleźć drogi życiowej, to tak zostanie. 🙂
Mam nadzieję, że wszystkie odpowiedzi Was zadowolą i nikogo nie urażą. 🙂
Miłego popołudnia. 🙂
Pozdrówki.
A. J.
Kategorie