Boli mnie głowa, czyli moje przemyślenia

witajcie.
Nie miałam innego pomysłu na tytuł wpisu, z racji, właśnie, że potwornie, ale to mega boli mnie głowa. Szczerze,
myślałam, że mi przejdzie, ale bez tabletki nie da rady, już się w kubeczku robi, bo to Solpadeine, ja
innych nie biorę na takie migrenowe bóle głowy.
Ale do rzeczy.
Wiecie co? Jestem po rozmowie z tymi dwoma wariatkami, Ninką i Kasią i wierzcie mi, albo i nie, ale to,
co się tam naśmiałam, to moje. Jezu, naprawdę, ja się dawno tak chyba nie śmiałam, co dzisiaj. Znaczy,
ostatni raz, to chyba na Reha tak, ale to było przeboskie w ogóle. Ja już chyba zapomniałam, że tak niesamowicie
się można śmiać, że aż oddechu nie można złapać. Także, ten wpis jest poświęcony temu, że ja naprawdę
potrzebuję kontaktu z ludźmi i że nawet taka rozmowa daje wiele, bo się czuje tak, jakby te osoby były
obok, mimo że fizycznie nie są.
Chciałabym Wam podziękować, bo naprawdę, przez to, że siedzę w domu, to mi tak źle i w ogóle, a dzięki
Wam mi się ten humor poprawił i… no w ogóle, świetne jesteście. 😀
Tym akcentem kończę i lecę wypić tą okropną tabletkę.
Pozdrawiam.
A. J.
P.S. Wiecie co jeszcze sobie myślę? Że czasem każdemu z nas należy się odrobina rozrywki od szarej, ponurej
rzeczywistości i że trzeba z tego korzystać, bo naprawdę warto.