Miesiąc: wrzesień 2017

Witajcie.
Obecnie czuję się lepiej niż rano, także uznałam, że coś tu skrobnę.
Moja praca ma się dobrze. Nawet dzisiaj rano zostałam pochwalona za to, że znalazłam ewidentne różnice
w danych, którrych inni nie znaleźli lub też nie udało im się dopatrzeć. 🙂 Strasznie się z tego cieszę,
bo, naprawdę, to miło wiedzieć, że moja praca się na coś przydaję.
Po drugie? Dobrze, że jutro weekend, będzie można przynajmniej odpocząć. 🙂 Może zajmę się w ten weekend
czymś konstruktywnym, zobaczymy. Wszystko będzie zależało od tego, jak się będę czuła. 🙂
Po trzecie? Po trzecie chyba mam pomysł na awatar i zaraz Wam chyba coś podrzucę. 🙂
No, to tyle ode mnie, trzymajcie się.
Lecę po awatar, a potem jeść jajecznicę, bez sera żółtego, dla ciekawskich. 🙂
Pozdrawiam.
A. J.

Witajcie.
Tak sobie myślę, że powinnam napisać, jak się czuję po zmianie stanowiska pracy z wprowadzacza na weryfikatora.
Hm… Żeby nie skłamać. Nie jest źle, ale chyba… chyba jest to nieco trudniejsze. Znaczy, może dlatego,
że dopiero kończę się wdranżać, wdrążać, jak to się piszę, zwątpiłam, nieważne. W każdym razie, pewnie
jak się wprawię i nauczę się, gdzie pisać poprawnie, a gdzie nie, to będzie ok. 🙂
Poza tym? Poza tym dzisiaj czuję się, jakby mnie czołg przejechał, bo w kościach mnie łamie. Niby nic
nowego, ale już jak ma mnie brać, to niech mnie weźmie na całego, a nie, że niby bierze, potem przechodzi
i tak w kółko.
No nic, uciekam jeszcze popracować troszkę, a potem się wygrzać porządnie.
Także do następnego.
A. J.
P.S. Mama wczoraj miała operację i z tego, co wiem, to wszystko w porządku.

Witajcie.
Powinnam zacząć od tego, że – jak wiecie od soboty – żyję i jestem aktywna. To, co najważniejsze poinstalowałam,
także dobrze jest. 🙂
Tu ukłony w stronę Dawida, dziękuję, że udało mu się przywrócić mój system do życia, bo w przeciwnym
razie… Eee… Nie wiem, czym by się to skończyło. I nie, ja bynajmniej nie grożę. 😀
Kolejna rzecz, to reszta weekendu. Była u nas Natalia, bez której pomocy byłoby na zapewne dużo trudniej
się tym wszystkim bawić, ale znając możliwości Dawida, i tak dalibyśmy radę w inny sposób. Przez pół
soboty oglądaliśmy Na sygnale, ostatnie dziesięć czy piętnaście najnowszych odcinków, nie wiem ile ich
tam było, w każdym razie, było bardzo fajnie.
Wczoraj z kolei oglądaliśmy "Listy do M. 2" i też mi się bardzo, bardzo podobało.
No i na koniec dzisiaj. Zmieniłam stanowisko pracy. Teraz nie wprowadzam danych do bazy, a jestem weryfikatorem
dnaych, czyli to, co dostanę, muszę zweryfikować, czy się dane zgadzają, które są podane. Czyli nIP,
nazwa firmy, numery telefonów, adres e-mail, strona www i źródło. Fajna to robota, bo jeszcze bardziej
elastyczna niż ta poprzednia. Jeśli się wyrobię z daną bazą w odpowiednim czasie, nie wiem, na przykład,
trzy godziny, to potem resztę dnia mam wolnego. 🙂 Chyba za dobrze zaczyna mi być. 🙂
A poza tym? Mama poszła do szpitala, dzisiaj robią jej wszystkie badania, dopiero jutro ma mieć operację.
Niby wiem, że będzie dobrze, ale i tak… jakoś się denerwuję i boję.
Tym trochę przysmutnym akcentem kończę to skrobanie. A tym, co dopiero szkolny rok rozpoczęli życzę wytrwałości
na te wszystkie miesiące. 🙂
Pozdrawiam. 🙂
A. J.

Witajcie!
Miałam pisać tu wcześniej, ale nie było czasu. Naprawdę. Od godziny 20:49 walczyliśmy z moim laptopem i jego aktualizacjami systemu. Efekt po sześciu godzinach, trzech minutach i trzydziestu dwóch sekundach? Żaden, niestety. Pierwsza próba zainstalowania, a raczej zaktualizowania systemu nie powiodła się z powodu błędu. Druga i trzecia próba, tym razem postawienia systemu na czysto również się nie powiodła z powodu jakiegoś błędu z kodem jakimś tam, nie pamiętam, bo za dużo miał cyferek. Stwierdziliśmy więc, że spróbujemy postawić siódemkę, ale już jutro i wtedy spróbujemy się zaktualizować do dziesiątki. Mam nadzieję, że to się uda jakoś naprawić. Swoją drogą, podziwiam Dawida za jego cierpliwość i w ogóle, bo ja już dawno bym się chyba zniechęciła. Tym akcentem kończę to moje skrobanie i uciekam chyba spać, by jutro mieć siłę do dalszej walki z moim przecudownym komputerem, którego, oficjalnie oświadczam, mam ochotę: A. Wysłać w kosmos, B. wyrzucić przez okno. Nie wiem, co lepsze. Dobranoc.